De manier waarop zij schildert heeft veel te maken met
hoe zij zichzelf heeft ontwikkeld en nog steeds in ontwikkeling is. Voorheen
werkte zij met een Willink-achtige precisie. Het moest altijd beter;
streven naar perfectie. Maar 'De Grote Onvrede' bleef hameren met de
vraag 'ben ik nu mijn geld aan het verdienen of ben ik aan het doen wat
ik voel?'
Door een rigoureuze stijl-omwenteling kreeg zij in het begin nogal wat kritiek
welke echter zeer snel plaats maakte voor enthousiasme. Shunyam: Je moet niet
voor mijn schilderijen staan en denken waarom heeft dat ene schaap wel een
oog en het andere niet, en waarom is de lucht roze etc., dat kritische stuk
moet je achter je laten en de schilderijen ervaren zoals ze zijn.
Haar schilderijen zijn verre van oppervlakkig, want om tot die ogenschijnlijke
oppervlakkigheid te komen heeft zij alles moeten afleren wat zij haarzelf in
de voorafgaande vijfendertig jaar had aangeleerd. Shunyam: De essentie van
mijn leven is bewustwording. Zoeken naar jezelf en voorbij je zelf. Met mijn
schilderijen heb ik de essentie gevonden. Die ongecompliceerde overvloed, al
die kleuren in de regenboog, die dansende varkens en koeien, dat ben ik, zo
voel ik mij. Ik voel mij als een modern engeltje uit de film van Peter Pan
die met haar stafje rondloopt en licht rondslingert in de vorm van vrolijke
en humoristische schilderijen.
En in dat voortdurende proces mogen wij met Shunyam meegenieten.
|
